Οι επιστήμονες βρήκαν μια εξήγηση για τους «δακτυλόμορφους» σχηματισμούς που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια των ηλιακών εκλάμψεων
Πίσω στο 1999, οι επιστήμονες μπόρεσαν να παρατηρήσουν ένα ασυνήθιστο φαινόμενο που συνέβη απευθείας μέσα σε μια ηλιακή έκλαμψη. Η κύρια διαφορά από άλλες εκλάμψεις ήταν ότι κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης έκλαμψης, ανιχνεύθηκε μια καθοδική ροή, σαν το υλικό να μην πέταξε μακριά από τον Ήλιο, αλλά να έπεφτε ξανά πάνω του. Οι αστρονόμοι αποφάσισαν να καθορίσουν τι είδους φαινόμενο είναι και ποιες διεργασίες το προκάλεσαν.
Ένα ασυνήθιστο φυσικό φαινόμενο και η πιθανή εξήγηση του
Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται υπερ-arcade downflows (Supra-arcade downflows SAD) και του η μελέτη συμμετείχε ενεργά σε μια διεθνή ομάδα αστρονόμων από το Χάρβαρντ και το Smithsonian ιδρύματα.
Έτσι, μετά από πολλή έρευνα, οι επιστήμονες βρήκαν επιτέλους μια απολύτως λογική εξήγηση για αυτό το φαινόμενο.
Αρχικά, υποτέθηκε ότι το φαινόμενο SAD σχετίζεται με τη λεγόμενη μαγνητική επανασύνδεση, μια διαδικασία όπου διαφορετικά τα μαγνητικά πεδία συγκρούονται, καταρρέουν και εκείνη ακριβώς τη στιγμή απελευθερώνουν μια τεράστια ποσότητα ενέργειας και στη συνέχεια γρήγορα αποκαθίστανται.
Οι επιστήμονες το συνέκριναν αυτό με το αν τέντωνες πολύ ένα λάστιχο και μετά, στο μέγιστο τέντωμα, απλά το κόβεις στη μέση.
Και στην αρχή, οι επιστήμονες πρότειναν ότι αυτές οι παρατηρούμενες σκοτεινές κατηφόρες είναι αποτέλεσμα παραβίασης μαγνητικά πεδία, τα οποία, όπως ήταν, «επιστρέφουν» πίσω στον Ήλιο μετά τον ηλιακό λάμψη.
Υπήρχε όμως μια πολύ σημαντική απόχρωση. Οι περισσότερες από τις παρατηρούμενες ροές που μπόρεσαν να ανιχνεύσουν οι επιστήμονες αποδείχθηκαν «πολύ αργές».
Αυτή η «επιβράδυνση» δεν ταίριαζε στα τυπικά μοτίβα της κλασικής επανασύνδεσης, που απλώς λένε ότι αυτές οι κινήσεις προς τα κάτω πρέπει να είναι γρήγορες.
Για να εξηγήσουν αυτή την ανωμαλία, οι επιστήμονες ανέλυσαν τα δεδομένα που συλλέχθηκαν χρησιμοποιώντας το Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής της NASA. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε τρισδιάστατη μοντελοποίηση των συνεχιζόμενων ηλιακών εκλάμψεων με την προσεκτική παρατήρησή τους. Και αυτό κατάφεραν τελικά να ανακαλύψουν οι αστρονόμοι.
Όπως έδειξαν οι παρατηρήσεις, τα περισσότερα από τα SAD δεν δημιουργούνται λόγω μαγνητικής προσκόλλησης, αλλά σχηματίζονται ανεξάρτητα λόγω της αλληλεπίδρασης δύο «ρευστών» με διαφορετικές πυκνότητες.
Στην πραγματικότητα, αυτή η διαδικασία μπορεί να συγκριθεί με την ανάμειξη νερού και λαδιού - δύο υγρά με διαφορετικές πυκνότητες είναι ασταθή και τελικά χωρίζονται.
Έτσι, οι παρατηρούμενες σκοτεινές ζώνες είναι περιοχές στις οποίες το πλάσμα είτε απουσιάζει εντελώς, είτε η πυκνότητά του είναι σημαντικά μικρότερη από ό, τι στον περιβάλλοντα χώρο.
Οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να παρακολουθούν το φαινόμενο SAD, καθώς και άλλες διεργασίες που συμβαίνουν στον Ήλιο μας. Αυτό θα καταστήσει δυνατή την καλύτερη κατανόηση τόσο της διαδικασίας μαγνητικής επανασύνδεσης όσο και του σχηματισμού περιοχών χωρίς πλάσμα.
Οι επιστήμονες είναι πεπεισμένοι ότι η κατανόηση όλων των διεργασιών στο αστέρι μας θα μας επιτρέψει να προβλέψουμε με ακρίβεια φαινόμενα όπως οι ηλιακές εκλάμψεις και να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανές αρνητικές συνέπειές τους στη Γη.
Ο Ήλιος μας κρατά ακόμα πολλά μυστικά και μυστήρια, και κανείς δεν ξέρει τι άλλο θα ανακαλυφθεί στο μέλλον. Θα παρακολουθήσουμε λοιπόν με ενδιαφέρον νέες έρευνες.
Λοιπόν, αν σας άρεσε αυτό το υλικό, τότε μην ξεχάσετε να το αξιολογήσετε και επίσης εγγραφείτε στο κανάλι για να μην χάνετε νέες κυκλοφορίες.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!