Γιατί η ΕΣΣΔ ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την Αφροδίτη παρά για τον Άρη και ποιες επιτυχίες σημείωσε στη μελέτη της
Τώρα το θέμα της μελέτης του Άρη είναι πολύ δημοφιλές, αλλά στην αυγή της αστροναυτικής, όταν ο διαστημικός αγώνας μόλις ξεκινούσε, η Αφροδίτη προκάλεσε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον μεταξύ των ειδικών από την ΕΣΣΔ.
Σοβιετικοί μηχανικοί άρχισαν να μελετούν ενεργά την Αφροδίτη το 1961, και σχεδόν δύο μήνες πριν από την πρώτη άνθρωπος στο διάστημα στην ΕΣΣΔ, εκτοξεύτηκε το πρώτο διαστημόπλοιο στην ιστορία της ανθρωπότητας (Venus-1), σχεδιασμένο να μελετά άλλα πλανήτες.
Έτσι, ξεκίνησε η έρευνα του μυστηριώδους, αλλά ταυτόχρονα τόσο παρόμοιου με τον γήινο πλανήτη Αφροδίτη. Σε αυτό το υλικό, θα σας πω γιατί επιλέχθηκε η Αφροδίτη για μελέτη και, το πιο σημαντικό, ποιες εξαιρετικές επιτυχίες στη μελέτη της πέτυχαν οι Σοβιετικοί επιστήμονες.
Γιατί όλοι ενδιαφέρθηκαν τόσο για την Αφροδίτη
Στην πραγματικότητα, η Αφροδίτη ήταν αντικείμενο προτεραιότητας στη μελέτη του ηλιακού συστήματος και δεν επιλέχθηκε τυχαία. Πράγματι, από πολλές απόψεις, αποδείχθηκε ότι ήταν αρκετά κοντά στη Γη.
Έτσι, η διάμετρος της Αφροδίτης είναι μόνο 5% μικρότερη από την ακτίνα της Γης και είναι ίση με 6051 km, και η μάζα του πλανήτη είναι μόνο 20% μικρότερη από τη μάζα της Γης. Παράλληλα, όπως αποδείχθηκε πολύ αργότερα, τα αφροδίσια τοπία θυμίζουν αρκετά γήινα, αφού εδώ μπορείς να βρεις και πεδιάδες, λόφους, ακόμα και βουνά.
Αλλά πριν από τη συλλογή αυτών των δεδομένων, ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί μοναδικός ερευνητικός εξοπλισμός και διαστημόπλοιο, και απολύτως από την αρχή.
Σοβιετικό διαστημόπλοιο σχεδιασμένο για να μελετήσει την Αφροδίτη
Για να μελετήσουν την Αφροδίτη, Σοβιετικοί μηχανικοί ανέπτυξαν μια ολόκληρη σειρά διαστημοπλοίων Venera. Έτσι το πρώτο αυτοματοποιημένο διαπλανητικό όχημα που ονομάζεται «Venus-1» πήγε στον πλανήτη στις 12 Φεβρουαρίου 1961.
Στο πρώτο διαστημόπλοιο εγκαταστάθηκαν μετρητές έντασης κοσμικής ακτινοβολίας, ισχύς διαπλανητικών μαγνητικών πεδίων, ροές φορτισμένων σωματιδίων διαπλανητικού αερίου, καθώς και ροές Ήλιος. Στο "Venera-1" υπήρχε μια θέση για μια συσκευή που καταγράφει μικρομετεωρίτες.
Ήταν το Venera-1 που μετέδωσε τις πρώτες πληροφορίες σχετικά με τον ηλιακό άνεμο, την κοσμική ακτινοβολία γύρω από τη Γη και επίσης σε απόσταση 1,9 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον πλανήτη. Και ήταν το Venera-1 που επιβεβαίωσε την παρουσία πλάσματος ηλιακού ανέμου στο διάστημα.
Δυστυχώς, η τελευταία συνεδρία με τη συσκευή πραγματοποιήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1961. Αφού η συσκευή δεν ήρθε σε επαφή. Σύμφωνα με υπολογισμούς, στις 19-20 Μαΐου του ίδιου έτους, η συσκευή έπρεπε να περάσει σε απόσταση μόλις 100.000 km από την Αφροδίτη.
Έχουν περάσει μόνο τέσσερα χρόνια και δύο αυτόματες συσκευές "Venera-2" και "Venera-3" στάλθηκαν αμέσως στην Αφροδίτη. Ταυτόχρονα, προβλέφθηκε ακόμη και μονάδα καθόδου στο τρίτο όχημα.
Και τον Μάρτιο του 1966, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, μια μονάδα που σχεδιάστηκε στη Γη από Σοβιετικούς μηχανικούς όχι μόνο κατάφερε να φτάσει σε έναν άλλο πλανήτη, αλλά εισήλθε και στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Αλλά η συσκευή Venera-3 απέτυχε να μεταδώσει καμία πληροφορία στη Γη.
Με το έργο της μελέτης της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης, στάλθηκε επίσης η συσκευή Venera-4, η οποία κατέβασε τη συσκευή σε ένα σύστημα αλεξίπτωτου, το οποίο έπαψε να υπάρχει σε υψόμετρο 22 km από την επιφάνεια.
Αλλά πριν από αυτό, κατάφερε να εργαστεί για σχεδόν μιάμιση ώρα και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μετέδωσε πολύτιμες πληροφορίες για σύνθεση της ατμόσφαιρας, η οποία, όπως αποδείχθηκε, αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από διοξείδιο του άνθρακα (on 90%).
Οι επόμενες αποστολές επιβεβαίωσαν τα πρώτα αποτελέσματα και, συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι κοντά στην επιφάνεια η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας ανεβαίνει στους εντυπωσιακούς 475 βαθμούς Κελσίου.
Και επίσης κοντά στην επιφάνεια, παρά τα πυκνά σύννεφα, υπάρχει αρκετό φως για φωτογράφιση. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε πρόκληση για τους μηχανικούς να δημιουργήσουν μια συσκευή που μπορεί να αντέξει σε ακραίες συνθήκες.
Πρώτες λήψεις από άλλο πλανήτη
Έτσι, οι Σοβιετικοί μηχανικοί είχαν πολλά δεδομένα για τις συνθήκες στην επιφάνεια του πλανήτη και, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, οι Σοβιετικοί ειδικοί δημιούργησαν το διαστημόπλοιο Venera-9 και «Αφροδίτη-10».
Έτσι εγκαταστάθηκαν κάμερες στα οχήματα καθόδου, αυτοί οι μηχανικοί προσπάθησαν να τα προστατεύσουν από μια τεράστια πίεση 100 ατμοσφαιρών και από μια θερμοκρασία 500 βαθμών Κελσίου.
Έτσι, οι Venera-9 και Venera-10 εκτοξεύτηκαν στο διάστημα στις 8 και 14 Ιουνίου 1975, αντίστοιχα. Έφτασαν στην Αφροδίτη τον Οκτώβριο του 1975 και ήταν οι πρώτοι τεχνητοί δορυφόροι του πλανήτη και οι μονάδες καθόδου έκαναν την πρώτη προσγείωση στην επιφάνεια της Αφροδίτης.
Ήδη κατά την κάθοδο, οι εγκατεστημένοι αισθητήρες έδειξαν ότι οι καταιγίδες της Αφροδίτης ήταν τουλάχιστον 25 φορές ισχυρότερες από αυτές στη Γη και στη συνέχεια μετέδωσαν τις πρώτες πανοραμικές εικόνες.
Οι τηλεοπτικές κάμερες που εγκαταστάθηκαν στα νέα οχήματα καθόδου Venera-13 και Venera-14 που έφτασαν στην επιφάνεια της Αφροδίτης το 1982 ήταν εκσυγχρονίστηκαν σοβαρά και ως εκ τούτου μπόρεσαν να μεταδώσουν μοναδικές λήψεις που εξακολουθούν να ενθουσιάζουν πολλά μυαλά που ασχολούνται με τη διαστημική έρευνα.
Σε αυτό, ολοκληρώθηκε το έργο Venera, αλλά η μελέτη του πλανήτη Αφροδίτη συνεχίστηκε ως μέρος του έργου των διαπλανητικών σταθμών Vega-1 και Vega-2, που εκτοξεύτηκαν το 1985.
Δεν χρειάζεται πλέον η Αφροδίτη;
Ναι, φυσικά, σήμερα μιλούν περισσότερο για τον Άρη και ακόμη και τον πιθανό αποικισμό του, αλλά η Αφροδίτη δεν έχει ξεχαστεί ακόμα. Έτσι, εάν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, τότε μέχρι το 2024-2025 η συσκευή Venera-D θα πάει στον δεύτερο πλανήτη από τον Ήλιο (D-Long-lived), που δημιουργήθηκε στη Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία θα συνεχίσει να εξερευνά τον εχθρικό και μυστηριώδη κόσμο Αφροδίτη.
Σας άρεσε το υλικό; Στη συνέχεια, μην ξεχάσετε να το βαθμολογήσετε και να το μοιραστείτε στα αγαπημένα σας κοινωνικά δίκτυα.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας!