Η χαμένη γενιά της δεκαετίας του '90. Πήγα από "παράνομους μετανάστες" στο εργοτάξιο

Γεννηθήκαμε στην Ένωση, όλα ήταν γνωστά εκ των προτέρων, έτσι μας φαινόταν. Λήφθηκε μια υψηλής ποιότητας δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι πρόβλημα, εάν είναι απαραίτητο, θα μπορούσατε πάντα να ολοκληρώσετε τις σπουδές σας. Στη δουλειά ασκήθηκε καλλιέργεια ειδικώνκαι αν κάποιος συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν έναν «πύργο», τότε η εταιρεία θα βοηθήσει να το αποκτήσει.

90η

Αλλά τα σχέδιά μας, να κάνουμε ένα παραμύθι πραγματικότητα, δεν δόθηκαν να γίνουν πραγματικότητα, η χώρα έπεσε σε κομμάτια και μαζί της ο οικείος κόσμος της κοινωνίας. Ο καπιταλισμός έχει έρθει, που σημαίνει χρόνος να επιβιώσει, η αγορά είναι το παν. ΚΑΙ αποφάσισε ότι χρειαζόταν οικοδόμους, για τους πιο τυχερούς, επιτυχημένους ιδιωτικοποιητές. Θέλατε να είστε κοσμοβιολόγος, να χτίσετε γέφυρες, να στέκεστε πίσω από μια μηχανή; Έλα, υπάρχει μια σπάτουλα, πάρτε την και κυριαρχήστε την - ο ζωγράφος ακούγεται κερδοφόρος!

Νέοι ορίζοντες

Και πήγαμε στους βοηθούς, για να εξελιχθεί σε γύψο, πλινθοκτιστή, ζωγράφο, γιατί υπάρχει ζήτηση για αυτό, που σημαίνει χρήματα. Γεια σας, βρώμικες καμπίνες, δουλέψτε για μετρητά χωρίς εργασία, τώρα δουλεύουμε για τον θείο μας, του οποίου το όνομα είναι "αφέντης".

Τώρα μπορείτε να ρωτήσετε, πώς είναι δυνατόν, γιατί δούλευες χωρίς δουλειά, δεν έχετε σκεφτεί τη μελλοντική σας σύνταξη; Θα απαντήσω, σκεφτήκαμεπολύ δύσκολο Πως να επιβιωσεις, πολλοί δεν μπορούσαν! Κατά την κατανόησή μας, το αύριο ήταν μια εφήμερη φαντασία.

Και τώρα

Είμαστε μακριά από τη συνταξιοδότηση (το οποίο θα είναι ελάχιστο), εργαζόμαστε από εκείνους που καταφέραμε να γίνουμε και προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά μια εκπαίδευση, η ώρα είναι τώρα. Το συμπέρασμα είναι ότι αποδείχθηκε λυπηρό, το κύριο πράγμα είναι ότι είμαστε ζωντανοί και βοηθούμε τα παιδιά, και θα χτίσουν ήδη για εμάς προγραμματισμένες γέφυρες και θα σπάσουν κήπους στον Άρη.